Kopshti i plehrave

Ju kujtohet qe ekzistonte dikur një vend që quhej Kopshti Botanik? Ai vend ekziston akoma, vetëm se unë sugjeroj që t’ja ndërrojmë emrin në “Kopshti i Plehrave”. Dje në mëngjes vajta për të bërë disa foto atje dhe u trondita nga pisllëku dhe katrahura që gjeta. M’u duk, jo sikur isha në një ambjent ku duhet të mbizotëronte gjelbërimi, pemët, bimët, por sikur isha futur në ndonjë kosh gjigant plehrash që kutërbonte era. Qese me plehra të varura nëpër degë pemësh, shishe, kanaçe, qese patatinash, domate, bukë, jashtëqitje kafshësh dhe njerëzish, e shumë e shumë të tjera ishin të shpërndara nëpër çdo cepë. Sinqerisht që më erdhi për të qarë! Pse e duam dhe e respektojmë kaq pak natyrën? Pse nuk kujdesemi për të mbajtur të pastër ato vende, të cilat jemi po vetë ne që i shfrytëzojmë? Çdo ditë ai vend është i mbipopulluar nga njerëz, pjesa më e madhe e të cilëve janë familjar, prindër, gjysh dhe gjyshe që sjellin fëmijët e tyre për të luajtur. Kështu që i bie që janë pikërisht vetë ata, që e kanë katandisur në këtë gjendje? Atëherë çfarë mësimi mund të presim se do t’i japin atyre fëmijëve, kur vetë prindërit japin shembullin më të keq?

Nuk e di, por ka momente që vërtet ndjej një revolt përbrenda përball fenomeneve të tilla. Dhe më besoni që do të isha e gatshme, nëse do të bëheshim një grup, të dilja dhe ta pastroja vetë kopshtin. Vetëm se e di që maksimumi për një javë do ta gjeja sërish në të njëjtën gjendje të mjeruar.

Gjithsesi, edhe pse më iku disi humori dhe dëshira, kisha vajtur atje me misionin për të bërë disa foto, të cilat i realizova shpejt e shpejt dhe ika me vrap e zhgënjyer dhe me breng nga ato që pash.