Disa ditë më parë
isha e ftuar në festen e 5 vjetorit, te vajzes së mikeshës time të ngushte.
Ishte një feste ku kishte shumë të rritur dhe pak fëmijë, por edhe ata pak
fëmijë që ishin, ishin më të rritur se sa vetë të rrituri. Pse e them këtë?
Edhe pse tashmë, nuk besoj se përbën më ccudi për askend mënyra se si po rritet
brezi i ri, të rrethuar nga teknologjia dhe informacioni që e marrin nga të
gjitha anët fëmijët janë shumë më të zhvilluar sesa mosha e tyre biologjike,
sërish kur dëgjon një vajzë 6 vjeccare të flasë për numrin e
"dashnorve" që ka (pikërisht këtë fjalë përdori), apo të shajë më
fjale te pista, apo akoma më keq të ngrejë gishtin e mesit, te duhen disa minuta
sa të marrësh veten dhe të të kalojë shoku. Valle ku është rritur ky fëmijë? -
pyeta veten. Po prindërit i kanë dëgjuar ndonjëherë gjërat që vajza e tyre
thoshte? Po xhestet që ajo bente, xheste të turpshme edhe për nje te rritur? Me
siguri që jo! Me siguri vajza 6 vjeccare i ka dëgjuar dhe mësuar këto gjera kur
ka qenë duke luajtur jashtë dhe ja merr mendja se nuk janë gjera që prindërit
do ti benin te hidheshin nga gëzimi kur ti dëgjonin, prandaj nuk duhet ti
përdorë në shtëpi, por thjesht përball ndonjë të panjohuri për tu dukur me
interesante.
Por isha gabuar rëndë teksa mendoja nje gje te tillë!
Prindërit jo vetëm që e kishin degjuar vajzën e tyre 6 vjeccare të fliste si
"kamionist", por kishin qenë vetë ata që ja kishin mësuar fjalët dhe
xhestet dhe ishin po ata që e nxisnin ti përdorte në sy te njerëzve, ndërkohë
që ata gajaseshin duke qeshur dhe ju dukej shumë argëtuese kur vajza e tyre
fliste me fjalë të pista. Justifikimi: është fëmijë, nuk merr vesh!
Vura duart në kokë! Si mund të jetë e mundur një gjë e tillë? Si mund të ketë
prindër kaq te papërgjegjshëm? Por kjo histori m’u duk asgje, krahasuar me ate
që dëgjova disa ditë më vonë nga një mikeshe e imja. Teksa po i tregoja për
historine e mësipërme, ajo më tha se kjo nuk ishte asgje krahasuar me historine
e një të afërmi të saj, i cili mësonte djalin 5 vjecc se si t'i ngrinte gocave
të kopshtit fustanet dhe fundet dhe ti prekte në pjesët intime. Dhe djali
argetohej shumë kur e bënte këtë dhe kur shkonte në shtëpi dhe ja tregonte
prindërve, të cilët nga ana tjetër argëtoheshin edhe më shumë jo vetëm kur e
dëgjonin, por edhe kur ja tregonin të afërmve të tyre me mburrje se sa të
shkathet dhe "vagabond" e kishin djalin. Sepse vagabond ishte
pseudononimi që i jati i kishte vënë me përkëdheli dhe qejfi i tij më i madh
ishte kur i bërtiste "do te te bej babi vagabond"
E frikshme! E tmerrshme! E dhimbshme! Ky ështe brezi që po rritet? Vajza 5-6
vjeccare që në vend të edukohen të sillen si princesha, në vend që t'u mësohen
fjalët magjike dhe manjerat e duhura të sjelljes, i mësohen sharje dhe ofendime
si menyrë për t'u dukur interesante dhe për te argëtuar njerëzit? Po keta djem
që edukohen që në vegjëli ti shohin femrat si objekt seksual dhe te abuzojnë me
to, pasi kjo i bën interesant ne syte e shoqërise që qesh me bëmat e
"vagabondit të babit"?
Kur do të fillojmë te mësojmë se koncepti "he mo se fëmije ështe, nuk merr
vesh" nuk ështe aspak i sakte dhe që ështe pikërisht në femijeri kur nisin
e hidhen themelet e ndërtimit të karakterit të njeriut? Kur do mësojnë këta prindër
te bëhen me te pergjegjshëm dhe te kuptojne që roli kryesor i tyre ështe që
këta femije që sollën në jete, ti rrisin ne menyrë të shëndosh dhe ti bëjnë
njerëz te denjë të kësaj shoqërie që jetojmë. Mua me të vërtet që më kane
tronditur keto dy episode dhe më kane bere të reflektoj për nevojën e madhe që
kemi si shoqëri per tu edukuar dhe informuar sa më mire në lidhje me atë që do
ta quaja detyren më te vështirë, prindërimi! Si mund të pretendosh të edukojnë
brezin e ri, ata prindër që kane nevoje urgjente për të mësuar bazat e edukatës
për vete?
