All we need is love...:)

Eshte e habitshme se si nje interviste normale, ku ti thjesht flet per veten tende, angazhimet e tua, ditet e tua, dashurine tende, mund te shnderrohet ne nje beteje te vertete lufte midis dy paleve. E besoj se e kuptoni qe behet fjale per postin e heres se shkuar, ku une kam publikuar intervisten time dhene per gazeten Balkan dhe qe si gjithmone u analizua ne detaje nga nje pjese e ndjekeseve me te rregullta te ketij blogu, qe rastesisht jane ato qe nuk e duroj dot fare kete blog :D Ajo qe me habiti me shume ishte qe pjesa me e madhe ishin bezdisur nga fakti qe une kisha permendur angazhimet e shumta qe kam. Nga 20 pyetjet qe me kishte bere gazetarja, njera vetem ishte per angazhimet, por lexueset e rregullta te blogut, u lodhen duke degjuar nga mua qe punoj shume. Dmth sipas tyre pyetjen e gazetares une ose duhet ta kisha injoruar, duhet ti thoja nuk i pergjigjem kesaj pyetjet per angazhimet e mia, se ato qe po e lexojne po lodhen me shume sa une vete qe punoj. Ose duhet qe per variacion te jepja nje pergjigje tjeter dhe te thoja, qe s'jam fare e angazhuar dhe nuk bej pune, e kam gjithe kohen e lire. Per te mos folur pastaj per ca komente qe une kur i lexoj une e di te qesh, apo te ve duart nga koke nga injoranca: "Te ftoj te kesh pak me sh respekt per profesionet e te tjereve pasi nga eksperienca e di qe kur punon ne tv nuk eshte se te del djersa..." . shkruante njera. Shqeva syte fillimisht dhe ju ktheva edhe nje here intervistes per te pare se ku kisha folur dhe ku kisha ofenduar profesionet e tjera, por me thene te drejten nuk pashe gje. E sa per pjesen e dyte te fjalise, per faktin qe te punosh ne tv nuk te del djersa, as nuk dua te merrem fare e ta komentoj. Nuk merrem me njerez qe gjykojne dhe nuk kane respekt per profesionin e tjetrit ;) Gjithsesi nuk dua te rri e te merrem as me analizen e pjeses tjeter te komenteve. Ne fund te fundit mendimet jane te lira dhe cdo kush ka te drejten ti shprehe, edhe pse nje pjese e madhe e kane keqkuptuar kete pjesen e shprehjes se mendimit duke abuzuar pafundesisht me te. Ajo qe mua nuk me pelqen fare, po fare eshte momenti kur blogu im personal, ku une vendos c'te me doje qejfi, sepse eshte hapsire e IMJA PERSONALE dhe e perdor si te dua, fillon e behet pis deri ne nivel sharjesh mes komentueseve. Kete gje ka patur plote raste qe e kam toleruar, por nuk do ta bej me, ne radhe te pare per respekt te atyre qe e ndjekin kete blog me kenaqesi dhe qe bezdisen nga "palacolleqet" qe shpesh lexojne ne te. E kam thene qe heren e pare, kush nuk e pelqen blogun eshte i lutur te mos kthehet me. Une nisem nga vetja ime, nje gje qe nuk e kam qejf nuk e shikoj, lexoj, degjoj, ndjek. Ky eshte nje blog qe une e kam per qejfin tim dhe te atyre qe e pelqejne, eshte nje vend ku dua te kete shkembime ideshe, mendimesh, opiniones dhe jo nje vend sharje e shfryrje inatesh! Persa kohe i kam lene komentet e lira, do te thote qe vleresoj dhe mirepres cdo mendim te lire te gjithekujt qe futet ne kete blog, ama nese ju vete nuk e keni sensin e mases, do te detyrohem ta vendos une! E kuptoj shume mire qe une nuk mund t'i pelqej cdo kujt, sepse dhe mua vete ka shume njerez dhe gjera qe nuk me pelqejne, por ajo qe bej eshte ti evitoj. Besoj se cdo njeri deshiron qe ne jeten e tij te jete i rrethuar nga pozitivitet, nga gjera dhe njerez qe e bejne te ndihet mire, duke evituar energjine negative. Kaq e veshtire e keni ta beni kete gje? Ndiqni blogjet dhe njerezit qe ju pelqejne dhe ju falin qetesi dhe evitoni ato qe ju acarojne! Kaq e thjeshte eshte! :)

Dhe per te vendosur paqen dhe dashuria te mbizoteroj midis nesh, posti i sotem eshte i gjithe i mbushur me zemra! :) Duke qene se pas pese ditesh mbush 29 vjece dhe vetem nje vit me ndan nga nderrimi i prefiksit, :P keto ditet e fundit kam dashur te ndihem pak adoleshente, qofte edhe ne veshje, si ne postin e sotem.