Kam harruar…të vë titullin!

Oh sa harraqe jam! Do ta lexoni shpesh këtë fjali në këtë blog, kështu që duhet të mësoheni me të! Sic eshte mësuar mami, I dashuri, shoqja ime e ngushtë dhe shefi im! Dhe tashmë askush nuk nxehet më me mua kur harroj për ccdo gjë. Thjesht më mëshirojnë…Ku dua të dal me këtë fjalim hyrës? Thjesht dua t’ju mësoj edhe ju me këtë defekt (jo dhe aq) të vogël timin, që kur të mos vë ndonjëherë foto, apo mos të hedh shkrime, ju ta dini që nuk është për fajin tim, por thjesht kam harruar…

Sic me ndodhi sot psh, që kisha bërë gati rrobat që dje në darkë, kuptohet më me merak se sa I bëj zakonisht - hej tani kam një blog, duhet të tregoj kujdes – kisha nxjerr aparatin në një vend të dukshëm që mos ta HARROJA; vura dhe bateritë në karikim dhe kështu rash të flija e qetë se ccdo gjë që do të ishte gati për nesër (dmth sot). Sot u zgjova, I futa të gjitha në ccantë, kuptohet jo rrobat, ato nuk harrova ti vesh dhe u nisa për në punë. Përpara se të shkoja në radio, pasi kisha emisionin e detyrova kolegen time të “shtrenjtë” Fatmën të më bënte disa foto, për blogun. Me atë rast zbulova dhe një anë të mirë të sajën, dinte të bënte fotografi (një njeri më shumë për të bezdisur me kërkesat e mia për foto) dhe mezi po prisja sa të mbaroja emisionin dhe të shkoja me vrap në zyrën e gazetës për të hedhur fotot në blog. Vetëm pasi arrita dhe parkova, u kujtova: Kisha HARRUAR fishën që lidh aparatin me kompjuterin! U bëra tym! Për të qarë më vinte nga inati, të cilin s’po dija sit a nxirrja. Dhe c’bëra do thoni ju? U futa nëpër dyqane dhe bleva rroba, nga INATI! Kështu që si përfundim, kur dola që andej nuk isha vetëm pa fishë në ccantë, por edhe pa lekë në kuletë!

Gjithësesi duke qenë se nuk më rrihet pa postuar gjë, deri sa të vijë dita e nesërme (meqënëse as në shtëpi nuk kam internet për momentin dhe nuk Ivendos dot në darkë) dhe të vendos fotot me fustanin tim të bukur, me ngjyra, po vendos disa nga revistat ku është shfaqur “surrati” im këto dy muajt e fundit, por edhe më parë. Se që do thoni ju e ka një zanafill dhe kjo ccmenduria ime për të hapur një blog, e për të bërë sikur marr vesh nga moda. Ja më kanë gënjyer ca gazetarë që më kërkojnë herë pas here për të shfaqur stilin tim nëpër revistat e tyre :P Tani, unë jam vetë në këtë profesion dhe e di si funksionojnë këto punë, hajde marrim njërën të mbarojmë punë shpejt e shpejt dhe të mbyllim revistën, po do ti që na u rrit mendja dhe mendojmë me tërmend që marrim vesh nga moda, aq sa të hapim edhe një blog…Ja kaq e kishte dhe kjo punë, kemi filluar të flasim edhe në vetën e parë numri shumës tani...

Ika, ika, kaq për sot, se ja kam kaluar dhe atyre Big Brotheristat që flisnin për veten e tyre, në vetë tretë…Lexohemi nesër, po nuk harrova të marr frymë…