Enderra (e thyer) parisiene

Të dashura mikesha te United Colors Of Aulona, uroj që ky post i parë i ketij viti te ri t’ju gjejë të gjithave mirë me shëndet, ta keni lënë hangover-in pas, t’ju ketë dalë pija, ta keni marrë veten nga dhimbjet e kokës, stomakut dhe këmbëve (kjo më shumë për vajzat me taka), ta keni kycur frigoriferin me një dryn të madh të cilin t’ja keni dhënë dikujt për ta fshehur deri dhjetorin tjetër dhe të keni ndalur së pari ëndrra me gjela deti, përshesh dhe bakllava ccdo mbrëmje! Shpresoj të keni kaluar një mbrëmje të ndërrimit të viteve sa më të bukur, të keni festuar dhe të jeni argëtuar dhe jo të jeni cmendur dhe harbuar duke mos shijuar asgjë në fund.

Unë këtë vit, sic tashme ato qe me kane ndjekur e dine, zgjodha që vitin e ri ta kaloja jashtë Shqipërsië (kjo eshte dhe arsye perse kam munguar kete jave ne blog). Gjithmonë kam qenë kurioze të ndjeja atmosferën që krijohet në një mbrëmje të tillë, jashtë vendit tonë, në një prej qyteteve të mëdha cilat gjithmonë shoqërojnë kronikat e lajmeve të edicioneve të para të datës 1 janar. Neë York, Romë, Londër, Berlin, Paris, janë vetëm disa nga emrat e kryeqendrave të botës, të cilat cdo vit pres me padurim për të mësuar se si kanë festuar. Dhe duhet ta pranoj që ajo që na ofrohet nga ekrani, më ka bërë të ndjej gjithmonë zili për këto vende, të cilat festojnë aq bukur, aq në paqe dhe harmoni. Më vijnë shumë mirë në mendje planet e atyre kronikave, të cilat pjesë të tyre kanë njerëz që mbajnë në dorë nga një fishekzjarrë të vogël, njerëz që brohorasin dhe puthen me njëri-tjetrin kur ora shkon 12. Cdo gjë duket kaq e bukur dhe perfekte. Por ja që sic zakonisht ndodh, mbas gjithckaje të bukur dhe perfekte në pamje të parë, nga pas qëndron dhe pjesa e shëmtuar! Dhe këtë e vërtetova vetë!

Nuk do ma kishte marrë kurrë mendja, që duke qenë në mes të Parisit, në një mbrëmje të cilën po e prisja me padurim prej muajsh, në një moment të mendoja: “O Tirana ime ku je, sa do të doja të isha atje tani!”. Gjithashtu në ato momente pata kohë edhe të reflektoja dhe të pranoja që ndonjëherë të gjithë ne (me mua në krye) tregohemi pak të ashpër me gjykimet që bëjmë për vendin dhe njerëzit tanë. Vërtet e teprojmë pak me ato shashkat dhe kapsollat e shkreta, të cilave nuk po ja nxjerrim dot lezetin, duke I bërë kolonën zanore të cdo fundviti, ama përvec tyre unë nuk kam arsye tjetër për të cilën të kem frikë kur dal në Tiranë mbrëmjen e ndërrimit të viteve. Ndërsa në Paris, më besoni u friksova shumë! Kudo nëpër rrugë kishte njerëz të pirë, shumë të pirë, të cilët ulërinin, bërtisnin, ziheshin, ngacmonin, thyenin, prishnin gjëra. Në clubin ku isha kishte njerëz që ziheshin, njerëz të gjakosur, rrugët ishin të mbushura me polica dhe ushtar të cilët qëndronin në gadishmëri për të ndërhyrë në rast se do të kishte trazira. Dhe më besoni të gjitha këto, ishin shumë larg atyre pamjeve me festime paqësore që kisha parë deri dje në televizor.

Për të mos folur për filozofinë “hajd ti vjedhim sa më shumë” që mendoja se ekzistonte vetëm në vendin tonë, por që ishte po aq e dukshme edhe në Paris. Ti kishe të përfshirë tre pije alkoolike brenda në cmimin e biletës, ndërkohë që në të vërtet ajo që të jepnin ishte gjysëm gote akull me “amita”, ndërsa alkoolin e kishin vetëm në mendje dhe harronin ta hidhnin në gotë.

E bëra gjithë këtë përshkrim, sepse gjithmonë kur kam udhëtuar jashtë I kam ndarë eksperiencat e mia me ju dhe thuajse përherë kam shkruar për gjërat e bukura të vendeve dhe njerëzve që kam parë andej, duke ju referuar si shembull për vendin tonë jo dhe aq të zhvilluar. Por ja që këtë herë u riktheva në Shqipëri, jo me atë ndjenjën e madhe të mërzise dhe keqardhjes se pse nuk jemi edhe ne si ata. Kuptohet që Parisi është Parisi, një nga vendet më të bukura në botë, të cilin e vizitova me gojë hapur në ccdo pëllëmb të tij, por besoj se kjo është një gjë që dihet dhe nuk ka nevojë për shumë komente. Prandaj këtë herë vendosa të përqëndrohem te ajo pjesë jo dhe aq e bukur, e cila më surprizoi në kuptimin negative dhe që më bëri shumë përshtypje, e një qyteti të cilin deri dje e kisha parë si vendin e ëndrrave!

E di qe mbase shume nga ju nuk prisnin kete si post te pare pas kthimit nga Parisi, por une mendova se ishte me mire te fillonim me gjene me pak te bukur per te vazhduar pastaj me ato me te bukurat. Ne fakt kam bere shuuuuume foto dhe do te me duheshin disa poste per ti vendosur te gjitha, por nuk dua edhe te behem e merzitshme per ju. Akoma nuk e kam menduar qarte se si do ti organizoj, sepse keto dy dite s'kam patur as kohen per ta bere nje gje te tille, aq shume pune te lena pas kam gjetur ketu. Gjithesesi e fillojme nje here me fotot e vitit te ri, pastaj shohim rruges :)

Kam edhe dicka te fundit per te theksuar. Ky udhetim ka qene i mbushur me peripecira, por per te cilat do te flas ne postin e radhes. Per faj te ketyre "peripecirave", edhe veshja e fundvitit nuk ishte tamam ajo qe une deshiroja. Kjo ishte veshja rezerve qe kisha marre, sepse kisha menduar qe do blija dicka atje per naten e nderrimit te viteve, por meqe sic thash disa gjera shkuan ters u detyrova te vishja pikerisht "veshjen  rezerve". Dhe meqe do te na duhej te leviznim me metro, sepse taksi na paralajmeruar qe nuk kishte per ate nate dhe meqe binte shume shi (i cili me shkaterroi edhe floket) nuk mund te vishja dot kepucet qe une do te kisha dashur. Eshte pak "muhabet" i gjate dhe meqe u zgjat pak si shume ky post, une nuk po e shpjegoj ketu, por ne postin e neserm! Nderkohe nuk mund te rri pa vendosur dhe kombinimin qe do ti kisha bere veshjes, po te isha ne Tirane dhe te udhetoja me makina si "zojat" :P Kaq per sot!