Te iubesc mult!

Duke u nisur nga nje post i fundit, ku permendja Rumanine dhe nje pjese te femijerise time te kaluar ne ate vend, u frymezova per te realizuar postin e sotem. Sic kam premtuar, edhe pas kerkesave te disa prej jush per te sjelle here pas here ne blog disa foto nga udhetimet qe kam bere nder vite, sot eshte radha e Rumanise.

Ne fillim te viteve 90, kur Shqiperia ishte ne nje periudhe te veshtire post komuniste, ku shume gjera mungonin dhe nuk shkonin ashtu sic duhet, une pata fatin e mire te largohesha qe ketu dhe te jetoja per tre vjet ne Bukuresht, kryeqytetin e Rumanise. Per shkak te profesionit te tim eti, futbollist, ne u shperngulem familjarisht si pasoje e nje kontrate qe ai firmosi per te luajtur atje. Per fat te keq, per mungese kohe dhe mundesisht nuk arrita te skanoja ndonje foto nga ajo periudhe, qe ti vendosja ketu ne blog, por gjithesesi fotot nuk do te mungojne, pasi do te jene fotot e rikthimit tim ne Bukuresht pas 15 vitesh.

Ato tre vite qe kam kaluar atje, mund te them pa frike qe jane nder vitet me te bukura te jetes time. Ende femije (nga mosh 7 deri 10 vjec), une kisha dhe perjetova gjithcka qe ne Tirane nuk do te kisha patur mundesi te perjetoja kurre. Ende sot i kujtoj me nostalgji oret e kaluara neper parqet gjigande te lojerave, qe kur ja tregoja shoqeve te mia ne Tirane, mendonin se tallesha dhe shpesh nuk me kane besuar. Kujtoj me nostalgji dhe mall te madh, qendrat gjigande tregtare, te mbushura me dyqane te ndryshme, duke filluar nga ato me veshje per femije, e deri tek dyqanet me lodra dhe kuklla Barbi ne te cilat perhumbesha per ore te tera. Kujtoj kukllat e para Barbi, qe me dukeshin nje enderr edhe kur i kisha te miat, ne shtepine time dhe cohesha naten nga gjumi per ti kontrolluar ishin akoma aty, apo jo. Kujtoj oret e mesimit qe zhvilloja nga cdo dite, nga e hena ne te premte, nga ora 8 deri ne 12, ne shtepi, vetem me mamin tim, qe per ato kater ore shnderrohej ne nje mesuese te rrepte dhe shume te dedikuar. Edhe sot ka nga ata qe nuk e besojne, qe tre vitet e pare te shkolles, nga klasa e pare ne te treten, une mesimin e kam zhvilluar me mamin, e cila u shnderrua ne mesuesen me te mire qe mund te kisha deshiruar. Kujtoj veshjet e para (dhe te vetme deri me sot :D) "firmato" per femije qe kisha ne ate kohe. Kujtoj pushimet e kaluara ne Costanza, hotelin e pare me pese yje, me pishine brenda dhe jashte, me diskoteka gjigande. Kujtoj emocionin me te madh qe kam marre deri me sot ne jete, ngjarjen me te bukur, eksperiencen me te jashtezakonshme, qe vazhdon ende te mbaje vendin e pare, mundesine per te pare live Michael Jackson ne koncertin qe ende sot mbahet si me i madhi dhe me i bukur i dhene ne Europe, ai ne Bukuresht. Kujtoj.....eh sa shume kujtime qe kam! Cfare nostalgjie e jashtezakonshme!

Gjate gjithe ketyre viteve kam patur nje mall aq te madh per kete vend qe me ka dhene disa nga kujtimet me te bukura te jetes time, saqe deshira me e madhe qe kisha ishte te rikthehesha edhe nje here atje per ti perjetuar si e rritur te gjitha ato emocione. Mbaj mend qe shpesh i thoja mamit qe edhe vendin me te bukur ne bote, nuk do ta zgjidhja per ta vizituar, perpara nje rikthimi edhe nje here ne Bukuresht! Dhe per fat te mire, kjo mundesi m'u krijua tre vjet me pare, ne 2010-en ku serish, bashke me familjen time, i hypem makines (te cilen te gjithe e preferojme para avionit) dhe u nisem per ne Bukuresht! Fotot qe kam vendosur ne kete post, jane shkeputur nga ai udhetim. Per fat te keq nuk kam shkrepur shume foto, sepse ate tre ditesh qe ndenjta, si rralle here nuk e kisha mendjen te berja e fotografive, por te shijimi i cdo sekondi ne vendin qe aq shume e dua. Me shpresen qe do te rikthehem serish atje, kete here pa pritur 15 vite te tjera...