Rastesisht patriote....

Me ndodh rralle qe ne veshjet e mia te kem nje kombinim kuq e zi, sepse gjeja e pare qe bejne njerezit sapo te takojne e lidhin veshjen tende me ndjenjen e patriotizmit. Edhe pse dje, nuk e di se c'me zuri guxova dhe u vesha si "patriote e vertete"...Mbase pa vetedije, me ka infektuar dhe mua ky 100 vjetori i Pavarsise dhe  e pandergjegjshmja ime me tha te vishesha kuq e zi, pikerisht ne kuader te 100 vjetorit te Pavarsise...
Gjithesesi sa i perket kesaj ceshtjes se patriotizmit une kam nje teori dhe opinion timin, te cilin e kam shprehur ne nje shkrim para disa kohesh dhe po perfitoj nga rasti ta postoj edhe ketu...

Patriotizëm virtual!

Edhe pak muaj na ndajnë nga festat e 28-29 nëntorit. Festat e 28-29 nëntorit janë ato që si gjithmonë, çdo vit zgjojnë te ne ndjenja të fuqishme atdhe dashurie. Dy janë momentet kur shqiptarët ndihen patriot të mëdhenj, para ndeshjeve të Kombëtares dhe për festat e 28-29 Nëntorit. Faqet e Facebookut u skuqen nga fotot e profilit me flamuj kuq e zi. Statuset gjallonin nga shprehje e poezi për dashurinë ndaj atdheut. Të guxoje mos të shprehje patriotizmin tënd në ndonjë formë “facebook-ore”, se menjëherë do të etiketoheshe si një njeri jo patriot, që nuk e do atdheun.

E kam dëgjuar vërtet shumë shpesh fjalën patriot, apo patriotizëm këto ditë, ndaj u bëra kureshtare  të di: a ja dinë vërtetë kuptimin, peshën dhe rëndësinë shqiptarët kësaj fjale? Çfarë do të thotë të jesh patriot? Me siguri jo të presësh pyjet e mrekullueshëm të vendit tënd, të shkatërrosh shtretërit e lumenjve, të shkatërrosh bregdetin që ta ka zili shumëkush, të betonosh çdo bukuri natyrore që të ka falur Zoti, të hedhësh plehrat nga kati i pestë i ballkonit, të përdhosësh në mënyrën më të shëmtuar emrin e vendit tënd! Realisht nuk e kuptoj çfarë kemi parasysh ne shqiptarët kur përdorim fjalën patriot dhe patriotizëm, kur çdo ditë të vitit tregojmë jo vetëm që nuk e duam këtë vend, por bëjmë gjithçka është e mundur për ta shëmtuar dhe shkatërruar gjithnjë e më shumë! Apo thuaj, ashtu siç tregohemi trima, të mençur, të bukur e interesant në Facebook, të njëjtën gjë bëjmë edhe me çështjen e patriotizmit.

Më vjen keq por ne e duam në mënyrë shumë të gabuar atdheun tonë. Dhe nuk dimë as ta respektojmë! Nëse e doni vërtet kaq shumë këtë vend, në vend që ta tregoni dashurinë me poezi e fjalë boshe jepni kontributin tuaj për zhvillimin dhe çuarjen përpara të tij. Mos recitoni vargje në Facebook “Ti Shqipëri më jep nder”, apo duke shprehur mllef ndaj vendeve fqinj që nuk na nderojnë e respektojnë siç duhet, po nderojeni ju të parët këtë vend. Dilni pastroni territorin përpara shtëpisë tuaj; bëni një xhiro nga kopshti botanik që është kthyer në një magazinë të madhe plehrash dhe filloni ta pastroni; mos e shpërdoroni ujin e pishëm, apo energjinë elektrike për të cilën aq shumë ankoheni se ju mungon, ndërkohë që jeni vetë ju të parët që nuk kujdeseni për ta patur e për ta ruajtur. Nuk është çështja, kush bërtet më fortë “o sa mirë me qenë shqiptar” fiton çmimin e patriotit të vitit. Kam përshtypjen që patriotët e vërtetë, ata që e ndjenjë vërtetë këtë vend dhe kanë lenë vend në zemrën e tyre për dashurinë ndaj mëmëdheut nuk janë ata që flasin shumë, por ata që punojnë e veprojnë shumë.

Shembuj të tillë padyshim që kemi shumë edhe ne në vendin tonë. Ka mjaft personazhe, dhe këtu i referohem atyre publik që e kanë treguar dashurinë që kanë për vendin e tyre, me anë të kontributit që kanë dhënë. Janë të shumtë ata që edhe pse të talentuar, kanë vendosur që talentin që kanë ta vënë në përdorim të vendlindjes. Por ka edhe nga ata që edhe pse jetojnë, punojnë dhe arrinë suksesin jashtë, me vepra tregojnë se e duan këtë vend dhe Shqipërinë e madhe, më shumë se sa ne që jetojmë këtu. Të tillë për mua, janë edhe ato pesë futbollistët shqiptar që luajtën me ekipin e zvicrës disa javë më parë…

Një ditë para ndeshjes Zvicër-Shqipëri, zhvilluar për eliminatorët e botërorit Brazil 2014, zjente Facebooku nga statuset plot pathos, nerv dhe zhgënjim ndaj pesë futbollistave shqiptar, që atë mbrëmje do të luanin me ekipin e Zvicrës, kundër Shqipërisë. Në mënyrë unanime ata u quajtën tradhëtar të kombit. Ju vunë lloj lloj epitetesh, “antishqiptar”, “materialist që vendosnin lekët para atdheut”, “të pa besë”, “të pafytyrë e të pa cipë”, për pak sa nuk i quajtën edhe kriminela për atë që kishin bërë. “Eja mblidhuni këtu, këtu, eja mblidhuni këtu, këtu gjithë shqiptarët kuq e zinj” ishin statuset me parrulla, që të dukeshin si ndonjë thirrje për tubim ndaj ndonjë armiku që kishte për qëllim të na pushtonte. Për të mos folur pastaj për të famshem “O sa mirë me qenë shqiptar”, referen të cilin askush nuk mund ta këndonte dhe ta ndjente më shumë se sa ne atë ditë. E aq më pak mund ta bënin këtë ata pesë djemtë e rinj, ata tradhëtarët që mohuan atdheun e tyre, mohuan flamurin dhe himnin e tyre, mohuan ekipin e tyre kombëtar për të luajtur për një tjetër ekip, për  një tjetër fanell, e për të kënduar në një tjetër himn.
Po prit një minuta se njëri prej tyre, Xhaka tha në një intervistë se nuk kishte marrë asnjë ftesë nga kombëtarja shqiptare për të luajtur me të. Këtë pohoi edhe Shaqiri... Po të njëjtën gjë thanë edhe tre të tjerët. Atëherë i bie që nuk paskan dhe aq faj…Duhet patjetër ti kishim kryqëzuar në këtë mënyrë këta të rinjë që kanë vetëm një passion dhe ëndërr ta madhe, të luajnë futboll. Dhe këtë mundësi po ja u jep pikërisht vendi ku disa prej tyre kanë lindur, ndërsa disa të tjerë kanë vajtur në moshë fare të vogël, Zvicra. Dhe ai vend po i jep jo vetëm mundësinë për të prekur, me gjithë fuqinë endrrën e tyre, por edhe po I shpërblen financiarisht. Pra këta djem të rinj dhe të talentuar punojnë dhe shpërblehen për punën e tyre, ashtu sicc bëjnë mijëra emigrant të tjerë shqiptar kudo ku janë nëpër botë, që punojnë dhe japin kontributin e tyre për vendin ku jetojnë. Pse ata nuk na qenkan tradhëtat? Apo do vazhdojmë edhe për disa shekuj të tjerë me parulla të llojit komunist: “Ne me ajër do jetojmë dhe atdheun s’e tradhëtojmë”
Eh mor shqiptar, kur do ta kuptosh që nuk tregohet dashuria ndaj atdheut me parrulla të tilla në Facebook? Atdhedashurinë dhe patriotizmin e kemi në dorë ta tregojmë për ditë me dhjetra gjëra të vogla që mund të bëjmë, por që të gjitha bashkë marrin një vlerë të madhe për këtë vend dhe për ne që jetojme në të. E kam thënë dhe nuk do të lodhem së përsërituri, nuk tregohet patriotizmi me fjalë, por me vepra. E nuk tregohet as me tifozllik shkallëve të stadiumit, apo karrikege të festivaleve të ndryshme ndërkombëtare. A, po, nëse vëret doni të bëni tifozllik, atëherë bëhuni gati të brohorisni fortë, pikërisht për këto pesë emra që I gjykuat kaq shumë me pa të drejtë, sepse në Brazil të jeni të bindur që ato do të jenë të vetmit shqiptar për të cilët do të keni mundësi të bëni tifozllik, sepse ata shqiptarët e tjerë, ata për të cilët brohoritët aq shumë të martën, ashtu sicc keni vitet që bëni, do të jenë duke e parë ndeshjen nga televizori njësoj si ju!