Shesim diploma...

Edhe nje tjeter dite e mbushur, me shume pune dhe pak kohe per t'i dedikuar blogut. Dhe cfare bej une zakonisht kur nuk kam kohe per te "updejtuar" blog-un me gjera te reja? Nxjerr nga arkiva te vjetrat :) I tille eshte edhe ky shkrim, i cili ka disa muaj qe eshte shkruar, por besoj se nuk i ka humbur aktualiteti edhe sot, ashtu sic besoj qe nuk do t'i humbe edhe pas disa muajsh, apo vitesh....

          “Hajde diploma me shumicë! Shesim diploma  me shumicë.” “Dy copë pesë mijë euro.” Merr një juridik dhe fiton një arkitekturë falas.” “Kush sjell i pari 10 shok e shoqe, fiton të drejtën për të bërë një Doktoraturë falas”... Ja, kështu është bërë arsimi sot në Shqipëri, një pazar i madh, i rrëmujshëm, i lirë, aspak cilësor dhe shumë i shëmtuar. Aq sa mua më vjen turp të them që kam mbaruar një Fakultet, apo që jam duke ndjekur një Master. Sot fakulteti është bërë ti tetëvjeçare, i detyrueshëm. Ndërsa Masteri si gjimnaz, e ndjekin thuajse të gjithë. Për sa kohë universitet e shumtë private që janë hapur vitet e fundit të ofrojnë mundësinë të marrësh jo një, por disa diploma vetëm me pak lekë, e kush do të ishte ai “budalla” që do ti thoshte jo?

           Ajo çfarë më ka habitur nga gjithë historia me diplomën e blerë të djalit të Umberto Bossi-t, është se pse ju desh media-s, opinionit publik, apo politikës të prisnin diplomën e një të huaj për t’u revoltuar publikisht për llumin në të cilin ka rënë arsimi shqiptar? Nuk e dini ata vallë se si shiten e blihen diplomat, notat, masterat e doktoraturat? Nuk e kishin kuptuar gjatë këtyre viteve që të gjithë ata që nuk ja dilnin dot të fitonin të drejtën për të studiuar në Universitetin Shtetëror, mbushnin auditorët e atyre privat, ku mjafton të kesh babin biznesmen që nxjerr eurot nga xhepi dhe bëhesh mjek, jurist, arkitekt dhe astronaut po deshe. Patjetër që e dinin! Te gjithë e kanë ditur, gjithmonë, se në cfarë niveli të mjeruar është sistemi arsimor privat shqiptar. Jo më kot ato studentët e masterit, që unë sot i kam koleg, e me të cilët bashkarisht po ndjekim këtë kurs, kemi zgjedhur Universitetin Shtetëror. Të paktën jemi të sigurt që nesër pasnesër, ajo diploma që do të marrim në fund nuk do ta humbë kurrë vlerën. Të paktën unë e kam sigurinë që vlera e diplomës time, nuk do të jetë sa kohëzgjatja e miqësisë së pronarit të “X Universiteti Privat” me ndonjë deputet dhe kur kjo miqësi të prishet dhe Universiteti të mbyllet për inat, diploma ime të marrë vlerën e një pecete për t’u përdorur në banjë në mungesë të letrave higjenike.

            Jam e revoltuar, po! Jam e revoltuar që më është dashur gjithë jetën time të derdhë djersë, për të studiuar dhe për të arritur rezultate të larta. Kam lexuar shumë, kam ndenjur net pa gjumë me libra në duar, pasi prindërit më rritën me frymën e dijes dhe të shkollimit si një ndër vlerat më të mëdha në jetën e një njeriu. Por në fund unë do të kem një diplomë që shkruan “psikologji klinike”, apo një tjetër që shkruan “komunikim dhe gazetari” dhe që në fund do të ketë të njëjtën vlerë me atë diplomën e atij 60 vjeçar-it që vendosi në pleqëri të blejë nja dy diploma në një Universitet privat, për t’i marrë me vete në atë botën tjetër...

           Nuk më pëlqen asnjeherë që këtë kënd ta përdor për të shkruar për ngjarje të shëmtuara, për gjëra negative, përkundrazi do të preferoja më shumë ta mbushja me mesazhe pozitive, të flisja për histori të bukura, por ja që ky realiteti në të cilin jetojmë rrallë ta jep këtë mundësi. Megjithatë ka gjithmonë vend për të dhënë mesazhe pozitive: Kush e do dijen, do të dijë të gjejë rrugën e duhur për të mbërritur tek ajo. Mos hiqni kurrë dorë nga të nxënit. Është dhurata më i mirë që mund t’i bëni vetes tuaj, fëmijëve tuaj dhe këtij kombi kaq të etur për njerëz të ditur e të nxënë!

           Ju uroj të gjithëve një fundjavë të mbarë! Dhe marrshi sa më shumë dhjeta...pa lekët e babit!