Pse dreqin martoheni?

Mbase për faktin që kjo është një periudhë dasmash dhe të gjithë njerëzit duket se po martohen, mbase për faktin që këtë numër kemi një material që flet pikërisht për dasmat, 

mbase prej librit që jam duke lexuar, mbase nga një status i një mikeshës time që lexova pak ditë më parë në lidhje me dasmën dhe martesën ose me shumë gjasë për të katër arsyet bashkë, më lindi frymëzimi që sot të flas pikërisht për këtë temë. Do ta filloj nga fundi, nga statusi i mikeshës. 

“U gjenda sot me dikë që martohet në një dyqan fustanesh për nuse. Rreth nesh ndodheshin 3-4 çifte, që mesa dukej do martohen. Çifti nr. 1 po priste të shihte fustanet të ulur në divan, sikur po prisnin radhën tek dentisti. Ndoshta edhe tek stoli i radhës së dentistit të qëllon të shohësh njeriun që ke në krah më shpesh në sy. Tek çifti nr. 2, vajza shfletonte katalogun dhe djali celularin. Çifti nr. 3 nxitonte dhe ai i thoshte asaj: "Hë më, të pëlqen? Merre se kam parkuar makinën keq". U ndjeva shumë e lodhur për të parë çiftin nr. 4 e më erdhi t’u shkoja afër e t'i pyesja: Pse dreqin martoheni?” – kish shkruar ajo në Facebook.

Sa pyetje e bukur, edhe pse përgjigjja mund të mos jetë edhe aq e bukur! Përgjigja e parë që i vjen çdokujt në mendje është: Për dashuri! Por protagonistja kryesore e librit që jam duke lexuar e dinte që nuk e donte bashkëshortin kur vendosi të martohej me të, por shpresa që dashuria do të vinte pas dasmës e shtyu mos ta mendonte dy herë dhe ta ndërmerrte këtë hap shumë e vendosur. Dhe kuptohet që dashuria nuk erdhi pas martese. E nëse jeni kurioz të dini se si përfundoi historia e librit, po ju them që përveç vuajtjes dhe zbrazëtisë që ndjenin të dy në atë martesë, përfundoi me gruan duke tradhtuar burrin dhe në fund erdhi divorci. Sepse nëse martoheni pa dashuri, thjesht sepse ju ka ardhur ora, se familja ju bën presion apo se keni frikë të qëndroni edhe për ca kohë vetëm, e sigurt që divorci do të vijë, herët ose vonë. E nëse nuk vjen divorci, do të vijnë sherret, dhuna - fillimisht ajo psikologjike e më pas ajo fizike, për të përfunduar deri tek tragjeditë e mëdha që shkojnë deri në vrasjen e partnerëve nga njëri-tjetri, histori me të cilat jemi të mbushur ne shqiptarët!

Si historia e librit që unë përmenda, ka shumë në jetën reale. Kam përshtypjen që edhe librat nga jeta reale frymëzohen. Dhe sidomos nga këto historitë me shpresën që dashuria do të vijë pas martese. Unë dakord jam me atë shprehjen se shpresa nuk vdes kurrë, por në këtë rastin e dashurisë që vjen pas martese, më besoni nuk ka qoftë edhe një arsye që ta mbajë shpresën gjallë. Imagjinoni kur martesa shihet nga një pjesë e madhe si vrasësja e dashurisë dhe shumë çifte që janë dashuruar si të çmendur i ka bërë të akullt e i ka larguar nga njëri-tjetri, si mund të shpresosh që pasi ke ndenjur disa vite me dikë pa e dashur, dashuria të vijë një ditë krejt papritur? Prandaj sa humbni kohën tuaj (ah, kur do të vijë dita që njerëzit ta kuptojnë se sa e çmuar është koha!) me njerëz që nuk i doni, e me shpresa që nuk do të përmbushen kurrë, më mirë rrini vetëm dhe kështu nuk i hiqni vetes mundësinë të takoni personin që do t'ju bëjë me të vërtetë t'ju rrahë zemra fort, pa i thënë çdo natë vetes, teksa shtrihesh në një shtrat me këtë njeriun që nuk e do, se dashuria do të vijë pas martese.